Ticketinfo

Gratis

de Brakke Grond
Data za 05 jun — zo 18 jul
12:00 — 18:00
Prijzen
-
Language no problem
Koop kaarten

Ik alleen, heb meer herinneringen

Maxime Brigou

Ik alleen, heb meer herinneringen
Strange colors, shapes and shadows strain against the semitransparent surface of Maxime Brigou’s sculptures (Roeselare, 1992), as if attempting to break through. The exhibition Ik alleen, heb meer herinneringen (I, alone, have more memories) is made up of a new series of work that brings Brigou’s fascination with time into being. Depending on the time of day, the images are constantly shape-shifting, from seemingly flat to immeasurably deep. In daylight, the sculptures reflect the hours as they first flash by and then stretch endlessly – regardless, in a state of flux. 

Fragments
The title Ik alleen, heb meer herinneringen loosely refers to the many forms that Brigou’s sculptures can adopt. It can also allude to how artists look at and take in the world around them. An enormous collection of stored impressions and fragments of memories form a visual pool from which can be fished to make work. Brigou: “Because I’ve developed this way of looking and analysing, it sometimes takes a while to process everything, to return to myself. I need a lot of time alone to wade through my thoughts. The result of that process is that new work is made up of these glimpses of things that I once saw or tried to remember. The remnants of these images are probably affected by the passage of time or other memories. In this way, they become completely new images that have little to do with what I ‘actually’ saw.” For Brigou Ik alleen, heb meer herinneringen is also concerned with the need that humans have to create structure, categorise and contextualise in order to deal with the many sensations and images that inundate us daily. We create an archive of unimportant details to then forget them. Brigou: “The uselessness of this act really speaks to me: from seeing and storing an image, to archiving it in order to forget.”

Balancing act
Unpredictability, impulsivity and intuition are at the core of Brigou’s artistic practice. When the artist is working, everything around her disappears; only the material exists for her in that moment. The search for suitable forms begins by switching off rationality. Without sketching or otherwise preparing, she begins, balancing on the thin line between order and chaos, the material leading the way. Rubble from old work, canvas, plastic and thick layers of oil paint: Brigou constructs her sculptures with a range of materials that she collects in her atelier. She describes a process that can be radical and sometimes cross her own boundaries: “you need to be prepared to saw an artwork in half when, despite being a good composition, it doesn’t have a story to tell.”

Although Brigou is focused on the creation of sculptures and installations, her past as a painter can be seen in the distinctive steel frames and her use of painterly techniques and materials. She has always had a love-hate relationship with the space surrounding a sculpture. By working with a frame, Brigou creates boundaries within which she can freely operate, leaving the rest of the world behind. Though already experimenting with texture, light and spatiality on two-dimensional surfaces, when the artist began working with sculpture she was able to escape the limitations of painting. Brigou now uses layers of oil paint to develop three-dimensional structures. By using classic techniques like chiaroscuro, the changing light creates a dramatic effect: though the works are only about two centimeters thick, they appear to contain enormous angular objects or mountainous landscapes of unfathomable magnitude.

Time
All of the works on display at de Brakke Grond were made in the past year; a year in which we were all forced to come to a halt. Time seemed to follow none of the usual rules: sometimes cruel and infinite on days that dragged on, and then flying by absurdly quickly in our fixation on the future. This game of time is a key component of Brigou’s artistic practice. The French term Coup d’oeil, as the sculptures are titled, is difficult to translate. It describes something like a glance or a glimpse, and denotes the time-space of the works, fleeting and shifting, only ever a glimmer of the whole. The works can’t be experienced as the sum of their parts; what they disclose of themselves depends on the movement of the viewer in relation to the light. Something will always elude your gaze. The sculptures invite the viewer to careful inspection: the longer you are able to stay in stillness, the more you’ll see.

Forty-year anniversary
With Ik alleen, heb meer herinneringen we ring in a year of celebrations for the forty-year anniversary of de Brakke Grond. We asked Berlinde De Bruyckere, an established artist previously exhibited at de Brakke Grond, to pass the torch on to an upcoming talent for this anniversary exhibition. She nominated an artist who stood out to her in the Flemish scene: Maxime Brigou. In doing so, we connect the rich history of de Brakke Grond to a new generation of artists and build the future with them. De Brakke Grond curated this exhibition in collaboration with Brigou.

Location de Brakke Grond
Data za 05 jun — zo 18 jul
12:00 — 18:00
Prices
- free admission -
Buy tickets

© Maxime Brigou, Coup d'oeil 9, 2020.

Expositie

Ik alleen, heb meer herinneringen

Maxime Brigou
Jubileumtentoonstelling 40 jaar de Brakke Grond.

Geheimzinnige kleuren, vormen en schaduwen lijken het semitransparante oppervlak van de sculpturen van Maxime Brigou (Roeselare, 1992) te willen doorbreken. De tentoonstelling Ik alleen, heb meer herinneringen toont een nieuwe serie werken die een visualisatie vormen van Brigou’s fascinatie voor de tijd. Afhankelijk van het moment van de dag verandert het beeld continu. Van ogenschijnlijk vlak tot ondoorgrondelijk diep. In het gevangen daglicht reflecteren de sculpturen de verstrijkende uren, voorbijflitsend, dan weer oneindig traag – in ieder geval immer in beweging.

Fragmenten

De titel van de tentoonstelling Ik alleen, heb meer herinneringen refereert losjes aan de vele gedaanten die de sculpturen van Brigou kunnen aannemen. Ook kan de titel verwijzen naar een manier van kijken die kunstenaars meedragen. Een enorme massa aan opgeslagen indrukken en flarden van herinneringen vormt een visuele vijver waaruit gevist kan worden bij het maken van een werk. Brigou: “Doordat ik mezelf deze manier van kijken en analyseren heb aangemeten, duurt het soms lang om alles te verwerken, om terug tot mezelf te komen. Ik heb veel tijd alleen nodig om te bladeren in mijn gedachten. Het resultaat hiervan is dat een nieuw werk ontstaat uit deze glimpen van dingen die ik ooit gezien heb of heb proberen te onthouden. De overblijfselen van deze images zijn waarschijnlijk aangetast door de tijd of beïnvloed door andere herinneringen. Zo worden het compleet nieuwe beelden die weinig referentie hebben aan hetgeen ik daadwerkelijk ‘gezien’ heb.’’ Ik alleen, heb meer herinneringen gaat voor Brigou ook over de noodzaak van de mens om dingen te ordenen, te benoemen en te kaderen om grip te krijgen op de vele indrukken die ons dagelijks overspoelen. We leggen een archief aan van onbelangrijke details opdat we ze daarna kunnen vergeten. Brigou: “De nutteloosheid van deze daad spreekt mij erg aan, van het kijken en opslaan van een beeld, naar het archiveren om het te kunnen vergeten.’’

Balanceeract

Onvoorspelbaarheid, impulsiviteit en intuïtie vormen het hart van Brigou’s artistieke praktijk. Wanneer de kunstenaar aan het werk is, verdwijnt alles om haar heen, enkel het materiaal bestaat voor haar op dat moment. De zoektocht naar geschikte vormen begint met het afzetten van de rationaliteit. Zonder te schetsen of voor te bereiden begint ze, constant balancerend tussen orde en chaos; het materiaal leidend. Brokstukken van oude werken, dikke lagen olieverf, zeil en plastic: Brigou bouwt haar sculpturen op met uiteenlopende materialen die ze verzamelt in haar atelier. Ze beschrijft dat het een radicaal proces kan zijn van over je grenzen heengaan: ''Je moet bereid zijn een kunstwerk in tweeën te zagen wanneer het misschien een goede compositie is, maar geen eigen verhaal te vertellen heeft''.

Alhoewel Brigou focust op het maken van sculpturen en installaties, is haar verleden als schilder terug te zien in de markante stalen omkadering en haar gebruik van schilderachtige technieken en materialen. Ze heeft altijd al een haat-liefdeverhouding gehad met de ruimte die een sculptuur omgeeft. Door te werken met een frame, creëert Brigou een begrenzing waarbinnen ze vrij te werk kan gaan en de wereld daarbuiten kan loslaten. Waar de kunstenaar zich op het tweedimensionale vlak reeds bezighield met texturen, lichtinval en ruimtelijkheid vielen de beperkingen van de schilderkunst weg op het moment dat ze sculpturaal begon te werken. Brigou gebruikt lagen en vormen van olieverf nu om driedimensionale structuren mee op te bouwen. Door gebruik te maken van een klassieke techniek als clair-obscur heeft de veranderende lichtinval een dramatisch effect. De kunstwerken zijn maar zo’n twee centimeter diep, maar lijken enorme hoekige objecten of bergachtige landschappen van onpeilbare omvang te bevatten.

Maxime Brigou, Coup d'oeil 6, 2020.
Maxime Brigou, Coup d'oeil 6, 2020.

Tijd

Alle sculpturen die te zien zijn bij de Brakke Grond, zijn het afgelopen jaar gemaakt. Een jaar waarin we geforceerd werden om stil te staan. De tijd leek te ontsnappen aan de normale regels: soms wreed en oneindig in dagen die zich aaneenregen, dan weer absurd snel voorbijgevlogen in onze fixatie op de toekomst. Dit spel met de tijd staat centraal in de artistieke praktijk van Brigou. Het Franse begrip Coup d’oeil, zoals de sculpturen getiteld zijn, is moeilijk vertaalbaar. Het betekent zoiets als een oogopslag of een glimp, en duidt op de tijdruimte van de werken, vluchtig en veranderlijk, slechts een flikkering van het geheel. De werken zijn nooit als een totaliteit te bevatten, hun zichtbaarheid is afhankelijk van de beweging van de toeschouwer en van de lichtinval; er ontsnapt altijd iets aan je blik. De sculpturen nodigen de toeschouwer uit tot aandachtige inspectie. Hoe langer je tot stilstand komt, hoe meer je zult zien.

 

Fotograaf: LNDWstudio

Veertigjarig jubileum

Met Ik alleen, heb meer herinneringen schieten we ons feestjaar in gang naar aanleiding van het veertigjarig jubileum van de Brakke Grond. We vroegen Berlinde De Bruyckere, een gevestigde kunstenaar en voormalig exposant van de Brakke Grond, om voor deze jubileumtentoonstelling het stokje door te geven aan een opkomend talent. Zij droeg een kunstenaar voor die haar is opgevallen in het Vlaamse veld: Maxime Brigou. Zo verbinden we de rijke geschiedenis van de Brakke Grond aan een nieuwe generatie kunstenaars én bouwen we samen met hen aan de toekomst. De Brakke Grond heeft, in samenwerking met Brigou, de tentoonstelling samengesteld.

Expert aan het woord: Berlinde De Bruyckere

In het kader van onze interviewserie ‘Expert aan het woord’ vraagt de Brakke Grond een kunstenaar, curator, programmamaker of verzamelaar iets te vertellen over hun connectie met de bij ons exposerende kunstenaar en diens werk. Ter ere van ons veertigjarig jubileum droeg Berlinde De Bruyckere (Gent, 1964), gevestigd kunstenaar en voormalig exposant bij de Brakke Grond, voor onze jubileumtentoonstelling het stokje over aan opkomend talent Brigou. We vroegen De Bruyckere naar haar klik met het werk van Brigou en haar connectie met de Brakke Grond.

Lees het interview
za 05 jun '21

zo 18 jul '21
de Brakke Grond
Reserveer tijdslot
Openingstijden

Gratis te bezichtigen. Open voor bezoekers van dinsdag t/m zondag van 12:00 tot 18:00 uur.

De officiële opening vindt plaats op 17 juni, van 18 - 20 uur. Aanmelden kan via bezoek@brakkegrond.nl

Facebook event