Tekst door: Ruben van Dijk

Het zijn voor Jelte Heringa de laatste loodjes voor het festivalplezier begint. Anderhalve week voor Grasnapolsky losbarst in het Groningse Scheemda is de line-up helemaal compleet en resteren nog enkel wat logistieke probleempjes. Heringa heeft er vooral zin in.

Twee jaar geleden verhuisde het winterfestival van vast honk Radio Kootwijk, een imposant zendstation midden op de Veluwe, naar De Toekomst, een oude strokartonfabriek die fel afsteekt tegen de groene vlaktes van het Groningse platteland. Honderdzestig kilometer verder noordwaarts. En toch kent deze tiende editie, de vierde waarvan Heringa hoofdprogrammeur is, een recordaantal Vlaamse acts.

“Ik ben van oudsher enorm geïnteresseerd in de Vlaamse scene,” vertelt de geboren Nijmegenaar. “Ik stond op Pinkpop ’99 vooraan bij Soulwax en die liefde is eigenlijk nooit bekoeld. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er daar zéker zoveel spannende dingen gebeuren als in Nederland.” Die Nederlandse muziekwereld kent Heringa op z’n duimpje: naast zijn werkzaamheden bij Grasnapolsky is hij toetsenist bij Moss en speelde hij eerder met Janne Schra, Most Unpleasant Men en Eefje de Visser. “Ik vind dat heel veel Nederlandse acts iets verontschuldigends hebben dat je bij Vlaamse acts niet ziet. Branie, daar ontbreekt het bij ons vaak aan.”

“Ik hoor van heel veel mensen: ik ken helemaal niets. En dan is het leuk om te zeggen: dat is de kracht – wacht maar af!”

De afgelopen jaren hebben Heringa en zijn collega-programmeurs bij Grasnapolsky echter bewezen met genoeg branie te werk te gaan en het aan te durven om met hun line-up de nodige risico’s te nemen. Er wordt “hoe langer, hoe minder” in headliners gedacht, grote namen die als publiekstrekker zouden moeten dienen. Nog horizontaler programmeren is het devies – en dus staan alle namen dit jaar voor het eerst even groot op de festivalposter. “Ik hoor van heel veel mensen: ik ken helemaal niets. En dan is het leuk om te zeggen: dat is de kracht – wacht maar af! Op grond van onze track record vertrouwt het publiek er nu op dat wat ze op Grasnapolsky zien, later wellicht zal doorstoten naar de grote festivals of ook internationaal z’n vleugels uit zal slaan.” Heringa noemt onder meer de Nederlandse band Klangstof, dat op Grasnapolsky ooit zijn eerste show speelde en inmiddels op Coachella heeft gestaan. Ook de Vlaamse acts Tamino, Tsar B, Brihang, Bazart en Zwangere Guy waren in het prille begin van hun carrière al op Grasnapolsky te aanschouwen.

Die track record maakt Grasnapolsky ook buiten de landsgrenzen een geliefd festival, aldus Heringa. “Ik merk dat Grasnapolsky op grond van eerdere boekingen heel veel aantrekkingskracht heeft bij Vlaamse acts. Ze hebben er vaak al van gehoord; veel boekers en managers sturen hun nieuwste acts onmiddellijk naar mij toe. Als het hun allereerste stap in Nederland is, komen ze dankzij ons op de radar van de Nederlandse muziekliefhebber en mijn collega-programmeurs bij andere festivals en poppodia. En dus willen artiesten graag bij ons spelen, ondanks dat het inmiddels écht een roteind rijden is.”

Dat roteind lijkt een triviaal iets, maar is bij het programmeren van een festival wel degelijk een factor. “Omdat het zo ver van Vlaanderen is, moeten artiesten blijven slapen, zijn er naast de reiskosten ook meer verblijfskosten en zijn ze dus duurder dan Nederlandse bands.” Het is een van de redenen dat de Brakke Grond in 2019 een innige samenwerking met Grasnapolsky is aangegaan, waardoor onder meer de reis- en verblijfskosten van Vlaamse acts bekostigd worden. “Anders had ik geen twaalf Vlaamse acts op het podium kunnen tillen.”

“Vlaamse artiesten willen graag bij ons spelen, ondanks dat het inmiddels écht een roteind rijden is.”

Belangrijker nog is de inhoudelijke samenwerking; het Google Drive-bestandje waar aan de lopende band spannende nieuwe Vlaamse acts over en weer werden gestuurd. “Ik heb altijd al m’n sensoren open. Ik beluister heel veel, bezoek heel veel concerten. Maar nu zijn er acts op mijn radar gekomen die ik anders gemist had en ergens anders voor het eerst had moeten zien. Dat geldt bijvoorbeeld voor Willy Organ en ook voor Chibi Ichigo, dat vind ik een te gekke rapster uit Vlaanderen, maar daar had ik zelf nog nooit van gehoord.”

Het muzikale spectrum is breed dit jaar, wellicht breder dan ooit. Mede onder Heringa’s supervisie is Grasnapolsky in een voortdurende staat van verandering. “Op de eerste edities, die ik nog niet programmeerde, waren het aanvankelijk vooral bandjes en singer-songwriters. Daar was absoluut geen hiphop bij. We hebben geprobeerd dat steeds breder te trekken en van dat singer-songwriterstigma af te komen, omdat ik het zelf ook hoe langer hoe minder interessant vond.” Wat anno 2020 dan een échte Grasnapolsky-act maakt? “Dat is echt een onderbuikgevoel, onmogelijk in woorden te vatten. Maar op het moment dat ik het zelf verrassend vind, op welke manier dan ook, dan is het vaak geschikt voor Grasnapolsky.”

Veel van die verrassende acts komen uit Vlaanderen, maar waar kijkt Heringa nu zelf het meest naar uit komend weekend? “Sowieso Willy Organ. Dat is absurditeit die we in Nederland eigenlijk niet kennen. Naar Pascal Deweze kijk ik ook erg uit. Hij heeft in honderd verschillende bands gespeeld (Metal Molly, Mitsoobishy Jacson, Sukilove, etc.), maar ik vind zijn solowerk misschien wel het beste dat -ie ooit gedaan heeft. Het is ongelooflijk dat hij niet op een veel grotere schaal geroemd, geboekt en beluisterd wordt, dus ik vind het heel vet dat hij bij ons komt spelen. Tot slot vind ik ook White Dress heel bijzonder en illustratief voor waar we het eerder over hadden: een act die zijn gelijke niet kent in Nederland. Zo extravagant, zo schaamteloos.”

Naast Willy Organ, Chibi Ichigo, Pascal Deweze en White Dress presenteert de Brakke Grond op Grasnapolsky ook Martha Da’ro, Black Mamba, Vito, Susobrino, Peuk, IKRAAAN, Fornet en Fulco.