Al 7 jaar lang heeft Jot Fau een idee voor een pornografische panseksuele film. Een film waarin de seks en erotiek oprechte gevoelens laten zien en vertrekken vanuit een inclusief beeld, iets dat Jot Frau mist in erotische films. De niet-gemaakte film zou zich afspelen in een kamer met houten meubilair waarin tekeningen zijn gekerfd. Deze zouden tijdens de seks afdrukken achterlaten op de naakte lijven van de acteurs. Fau houdt zich bezig met identiteit. De afdrukken van de tekeningen die op de lichamen achterblijven – en die na niet al te lange tijd weer zullen verdwijnen – staan symbool voor wat en wie ons eigenlijk maken tot wie we zijn. Waarom de film dan toch nog niet bestaat? Voor de enorme kosten zou subsidie nodig zijn, maar is het niet wat gek om fondsen aan te schrijven voor een pornografisch kunstproject?
In deze aflevering van Kan niet bestaat niet gaan Jot Fau en Lieneke Hulshof in gesprek over identiteitsvorming en de zoektocht naar een antwoord op de vraag ‘wie ben ik?’. Fau neemt ons mee in de oorsprong van de naam die ze zichzelf geschonken heeft: Jot Fau. Het is een naam die voor haar helemaal neutraal is, niet gelinkt is aan een bepaalde familie, een bepaald territorium of een bepaald geslacht. Ook vertelt Fau over haar zoektocht naar materialen en soberheid. Ze vertelt hoe het gebruiken van tweedehandsspullen in haar werk – zoals leer of textiel – niet alleen voortkomt uit economische noodzaak, maar ook een gelaagdheid oplevert waardoor haar werk interessanter en rijker wordt.
