Net zoals een journalist van Het Parool terecht opmerkte heeft ook de Gentse curator Wim Waelput, verbonden aan Kiosk en KASK Gent, er het raden naar: “ik weet eigenlijk niet of ze de scènes in haar beelden ensceneert, is dat zo?”. Er volgt geen sluitend antwoord van onze kant. De zogenaamde fictieve realiteit en de perfomatieve allures die we in Camilles zorgvuldig uitgesneden foto’s aanschouwen breken met het vertrouwde medium fotografie. “Het is de manier waarop Camille iets in beeld brengt, hoe ze vanuit het niet-spectaculaire, vanuit verstilling, vanuit bitter weinig actie, toch een heel krachtig beeld kan construeren.”
04 apr 2019
Experten aan het woord: Wim Waelput
Wim Waelput over het werk van Camille Picquot
Foto: beeld uit Total Ground, Camille Picquot
Tot en met 12 mei presenteren we het werk van de Brusselse filmmaker en fotograaf Camille Picquot. Haar beelden zijn even aantrekkelijk als ongemakkelijk. In De Experten vertelt curator Wim Waelput (Kiosk, KASK Gent) waarom het werk van Picquot op zijn radar verscheen, en daar bleef.
De Experten
In het kader van de expositie vragen we drie experten naar de klik met het werk en voornamer, naar het scharniermoment om de kunstenaars op te nemen in hun programma.
#2 Wim Waelput, curator Kiosk Gent
“Het eerste beeld dat ik van haar zag was een film, hoewel ze eigenlijk als fotograaf afstudeerde. Ik was vrijwel onmiddellijk gefascineerd door haar werk, meer specifiek door de maturiteit van haar werk. Hollow Hours, een fictionele documentaire, vond ik er namelijk vrij echt uitzien. Het duurde even voor het bij me daagde dat de twee kinderen die zich als volwassenen in een grootstad gedragen, toch niet écht zomaar een handelsruimte kunnen huren of zouden pendelen tussen werk en thuis. Hoewel de twee jongens zich in de bestaande publieke ruimte begeven en hun acties als alledaags aanzien kunnen worden, klopt er iets niet in het verhaal. Dat vond ik bijzonder intelligent gedaan: Camille speelt hier met verschillende codes, sociaal-maatschappelijk, maar ook met de codes van het medium documentaire zelf.”
Hollow Hours werd door Waelput geselecteerd voor een groepsshow in Kiosk in 2016. De tentoonstelling was geaffilieerd met KASK en haar eindexamenshow maar stond inhoudelijk los van de eindtermen. “Ik toon niet noodzakelijk het beste werk, ik denk in functie van een tentoonstelling: welke werken werken samen. Het geeft een beter beeld van de autonome praktijk van de op dat moment afgestudeerde studenten. Doorgaans is de tentoonstelling niet rond één thema vast te pinnen. Dat is te breed, en dan loop je het gevaar het werk instrumentaliseren binnen die context. Er zijn wel lijnen te herkennen: het idee van archief, registratie, sociale conventies en voor een stuk ook het medium documentaire.”
“Camille heeft goed begrepen hoe (...) documentaire vandaag tot ons kan spreken. Ze speelt met een idee van enscenering, met een idee van geconstrueerde realiteit.
“Camille heeft goed begrepen hoe je met dat medium kan omgaan, hoe documentaire vandaag tot ons kan spreken. Ze speelt met een idee van enscenering, met een idee van geconstrueerde realiteit. Als je de handelingen uit haar foto’s zou isoleren, de realiteit zou er compleet anders uitzien. Soms moet je deze overdrijven om impact te hebben.” “Onze beeldcultuur is erg geaccumuleerd, continu een bombardement van beelden. De grenzen tussen realiteit en fictie zijn sterk vervaagd. Overesthetisering kan een beeldstrategie zijn. In Camilles foto’s, voornamelijk in de reeks Domestic Flight, manifesteert zich een heel interessant spanningsveld: het banale, het kleinschalige van de geste tegenover het extreem geënsceneerde beeld. Deze tactiek is ze meester, ze kan zich als fotograaf en kunstenaar uitstekend verhouden tot de heersende norm in de hedendaagse beeldcultuur.”
