De Nederlands-Vlaamse kunstenaar Melissa Mabesoone onderzoekt tijdens haar residentie bij de Brakke Grond de mogelijkheden en begrenzingen van drag, een kunstvorm die we vandaag de dag voornamelijk kennen door drag queens, maar evengoed schittert als die ten uitvoer wordt gebracht door drag kings, drag queers en drag creatures. In haar onderzoek duikt Mabesoone in de geschiedenis van drag kings, de psyche van de mediocre white guy en verschillende vormen van zachtheid in mannelijkheid. Op Museumnacht dit jaar maakt ze namelijk bij de Brakke Grond haar drag-debuut en host ze voor het eerst de Gentle Boys Club. We spraken Mabesoone tijdens haar residentie over haar recente bevindingen over drag, seksualiteit en de kracht van mediocre white guys.  

Tekst en beeld door Kiriko Mechanicus

---------

Hey Melissa. Deze week maak jij je drag-debuut. Wat is de weg die je daartoe heeft geleid?

Ik had al langere tijd een fascinatie voor drag kings. Ik denk dat het ongeveer 6 jaar geleden is begonnen. Toen mocht ik in een videoclip spelen en speelde ik met snor, korte pruik en grote jas de rol van een vies ventje. Het voelde op een manier heel bevrijdend, en dat vond ik fascinerend. Ik merkte gelijk dat ik op een andere manier bewoog, dat er van alles met me gebeurde. Wat men vaak associeert met vrouwelijkheid zit heel erg in bijvoorbeeld de manier waarop je je handen of schouders gebruikt, hoe je je kleren uittrekt, of zelfs alleen al hoe je zit, in een man-spread bijvoorbeeld. Ik weet niet of dat ook zo is in het Nederlandse podiumlandschap, maar ik zag in België weinig performances over queer zijn, seksualiteit en drag verteld vanuit een Flintaperspectief (red: female, lesbian, inter, trans, aseksueel). Bij het begin van mijn onderzoek kwam ik erachter dat veel mensen hier interesse in hadden: hoe we over seksualiteit en mannelijkheid nadenken vanuit een ander perspectief. Maar evengoed om te experimenteren met drag. Vandaar het begin van de Gentle Boys Club. De avond op Museumnacht is het begin hiervan, met de intrede van de Gentle Boys Club, een club met een knipoog naar gentlemen’s clubs uit het verleden, maar dan een plek waar genderstereotypen juist worden bevraagd en kunnen worden omgedraaid.

En is dat dan echt zo simpel als het opplakken van een snor?

Soms wel. Soms vind ik het ook heel cool om met mijn gewone kleren de wereld in te stappen, maar dan wel met een snor op. Ik vind dat het me goed staat. Ik ken ook iemand die bij bepaalde taken een snor op doet, bijvoorbeeld wanneer die moet werken achter de computer.

En wat gebeurt er dan precies, na zo’n kleine transformatie?

Ik vind het bijna eng om te zeggen, maar ik heb soms dan bijna het gevoel dat ik meer recht heb om er te zijn. Soms voel ik me sexyer in drag dan in het dagelijks leven. Alsof het op een andere manier binnenkomt hoe er naar me gekeken wordt. Ik vind dat heel interessant. Wat zegt dat over mij, maar vooral, wat zegt dat over de wereld?

Het klinkt ook bijna alsof je daardoor nóg beter het patriarchaat begrijpt.

Misschien wel ja, al zie ik het nut er nog steeds niet van in. Maar ik denk dat een transformatie sowieso effect heeft op hoe je in het dagelijks leven beweegt en leeft. Toen ik bezig was met het maken van de voorstelling Blue Skies Forever (buren, 2017) werkten we heel erg op stem. We kwamen erachter dat 70% van de vrouwen met een hogere stem praat dan met hun werkelijke stem. Ik ben dat nooit vergeten, en sindsdien is mijn stem veel veranderd omdat ik me er meer bewust van ben.

Ik las laatst de quote: “I wish you the confidence of a mediocre white guy.” Enerzijds is dat natuurlijk super binair, maar anderzijds dacht ik: wat als ik nu dat vertrouwen als vertrekpunt neem en zie waar het me brengt. Ik schreef een nummer over de zoektocht naar mijn drag naam, en de mogelijke meerdere zelven die daaraan verbonden zijn. Ik exploreer zo verschillende fantasieën en clichés van mannelijkheid. Van tienerjongens en rappers als Yung Lean, tot mannelijke clichésymbolen als auto's, spieren, hooligans, hot studs en hengsten. Zo verwijst de naam Mercedes Gently naar zowel de sportwagen van een vader met een midlifecrisis, de naam van een Arabische volbloed en is het een knipoog naar blues zanger en cross dresser Gladys Bentley. Ik meet me alterego's aan met Broad Shoulders, die Oscardly Wilde en Dorian Gay zijn. Zo word ik een FlamBOYante popster, een Crywanker DIY, die als een wanhopige popster uitschreeuwt dat diens naam TayLord Swift is. "I don't know what you heard about me, but I'm a Debutante K.I.N.G."

Ik las ook ergens dat jij zei dat drag kings historisch gezien een veel langere geschiedenis hebben, en misschien ook wel een lesbische oorsprong. 

Het heeft niet per se een lesbische oorsprong, maar het gaat wel gepaard met lesbische (mode)geschiedenissen. Aangezien het vroeger onacceptabel was dat vrouwen een broek droegen, viel je als je dat wel deed buiten de norm en was je een cross-dresser. Dit werd enkel geaccepteerd als je een bepaalde status had, en dus uit een bepaalde klasse kwam, of als onderdeel van entertainment. Maar inderdaad in oude bronnen van vrouwen die broekrollen speelden in de musical halls uit eind 18de, begin 19de eeuw ging het ook vaak over hun seksualiteit. Dan werd er nadrukkelijk gezegd dat ze hetero waren, maar zich gewillig lieten vleien door vrouwelijke fans. Annie Hindle, Gladys Bentley en Ella Wesner hadden bijvoorbeeld wel publiekelijk intieme relaties met vrouwen.

Een inspiratiebron voor de Gentle Boys Club is ook Le Monocle, een queer bar in Parijs uit de 19de eeuw, waar lesbische vrouwen samenkwamen en bij wijze van spreken iedereen in tuxedo of zeemanskostuum rondliep. Lisa Vereertbrugghen (die een anti-patriarchale slow dance workshop geeft), Dagmar Dirkx & Mara Ittel (tonen een Tabea Blumenschein fan-installatie) en ik creëren samen een ruimte tijdens Museumnacht waar al deze invloeden samenkomen. En we doen een drag king show met Alex Stranza, Freeda Hole, Vinny von Vinci en mezelf als Debutante K.I.N.G. Goldscammer maakte de muziek voor men nummer. 

Op museumnacht nodig je de bezoekers ook uit om zelf in drag te komen. Wat zou jij als reden willen geven om drag uit te proberen?

Het is gewoon heel bijzonder om verschillende versies van jezelf te kunnen spelen, of juist compleet iemand anders. Je kan een droom of een fantasie waarmaken, je kan het zo spectaculair en zo saai maken als je wilt. Je kan zelfs in drag komen van je overbuurman die achter zijn laptop zit, haha!