Interview 
24 jan 2024

In ons kot | N∆BOU

In deze serie laten we makers aan het woord die bij ons in residentie zijn.

© Alex Heuvink

“Eenwording is wanneer de muziek het overneemt, en wij onderdeel van het publiek worden”

De Vlaamse band N∆BOU staat bekend om haar eigen en unieke sound. Hun jazz laat zich niet makkelijk omschrijven: expressieve melodieën nemen de luisteraar mee, in een ritme dat evengoed catchy als onvoorspelbaar is. Door de muziek heen weerklinkt een heldere visie, maar de sound wordt omhelst in zoete nonchalance. Hoe komt hun excentrieke geluid tot stand? Vorige week verbleef de band voor een week in het kot van de Brakke Grond om te werken aan hun nieuwe album. De Brakke Grond sprak trombonist Nabou Claerhout, bassist Trui Amerlinck en drummer Mathias Vercammen over de magie van samen muziek maken.

Door Kiriko Mechanicus 

---------

Hey N∆BOU. Hoe begint bij jullie het maakproces van nieuwe muziek?

Nabou: Voor ons is het de eerste keer dat we een album maken terwijl de muziek niet al van tevoren helemaal af is. Er zijn natuurlijk wel wat stukken geschreven, door mij en ook door een paar andere mensen, dus de melodie ligt in zekere mate vast, dat is waar we ons aan vast kunnen houden. Maar hier tijdens onze residentie hebben we de ruimte om nieuwe samenstellingen van muziek te creëren en nieuwe dingen uit te proberen. We hebben de mogelijkheid om écht na te denken over de richting die we op willen met onze muziek, het is een groot reflectiemoment. We willen met ons vieren naar het album toe werken.

Trui: De composities zijn echt een ruwe schets. We bekijken muziek ook op een nieuwe manier: we kunnen nog overal van afwijken, het spel ligt open. Elke dag klinkt de muziek die we maken weer anders.

Mathias: Een muziekstuk evalueert ook op zichzelf. We luisteren veel naar elkaar, en op die manier kunnen we componerend improviseren.

"Ik heb het gevoel dat ik binnen jazz echt mijn ei kwijt kan. Jazz betekent eigenlijk: ieder wat wils."

Trui Amerlinck
© Alex Heuvink
© Alex Heuvink

Hoe klinkt dat dan?

Mathias: Als een avontuurlijk spel! We gaan dieper in op het creëren van klank, we zoeken elkaar op, proberen samen een mooi geluid te brengen. We werken inmiddels ook al zo lang samen.

Vertel.

Mathias: Voor elke jazzdrummer is er een moment in je carrière waarbij je in een big band terechtkomt, haha.  Voor mij was dat tijdens mijn studie, waar ik Nabou heb ontmoet in een bigband. Eigenlijk hebben we altijd samen gespeeld. Trui daarentegen ken ik al sinds mijn 16e, we zaten in hetzelfde tiener jazz groepje. Het begon allemaal met caféconcertjes, en langzamerhand groei je dan samen tot een geheel.

Nabou: We zijn een vierkoppige band met leden die je in eerste instantie niet zomaar bij elkaar zou zetten. We hebben allemaal een andere achtergrond: ik zou mezelf R&B en jazz-georiënteerd willen noemen, terwijl Trui juist meer pop met jazz combineert, en Matthias vanuit een free jazz richting komt. De verschillende achtergronden en genres hoor je terug in onze muziek. We gebruiken elkaars sterktes en zwaktes.

© Alex Heuvink
© Alex Heuvink

Zou je het dan nog jazz noemen?

Nabou: Jazz is zo breed als je het zelf wil maken. Ieder individu is anders binnen jazz, ik geloof eigenlijk niet dat er algemene uitspraken over jazz gedaan kunnen worden.

Trui: Jazz staat gelijk aan vrijheid in muziek. In de popwereld is het steeds moeilijker om jezelf te onderscheiden, terwijl je binnen jazz écht je eigen sound kan maken. Ik heb het gevoel dat ik binnen jazz echt mijn ei kwijt kan. Jazz betekent eigenlijk: ieder wat wils.

"Jazz is zo breed als je het zelf wil maken. Ieder individu is anders binnen jazz, ik geloof eigenlijk niet dat er algemene uitspraken over jazz gedaan kunnen worden."

Nabou Claerhout

Wat leren jullie van elkaar?

Nabou: Ik leer heel van mijn band als musici, maar ook als mensen. In tijden dat we elkaar heel veel zien zijn we elkaars eerste klankbord. Wanneer ik thuis muziek aan het schrijven ben, heb ik mijn band voor ogen. Ik probeer dan ieders sterke kant te horen en in de muziek te integreren. Wanneer ik met een flauw liedje kom is er niets fijner dan dat mijn spelers pit aan de muziek kunnen geven, haha!

Mathias: We inspireren elkaar.  

Trui: Ja, dat denk ik ook. Soms dan zijn we aan het spelen, en dan kijk ik om me heen, en dan zie ik dat iedereen in de muziek zit. Dan klopt het, dan rolt de muziek vanzelf, en dan moet je stoppen met nadenken.

Is dat hoe eenwording voelt?

Nabou: Ja. Het is een heel verslavend gevoel, en het lukt ook zeker niet altijd. Alles moet kloppen: de akoestiek, de zaal, het publiek, (de sterren), de vibe.. het zijn allemaal elementen die die magie kunnen creëren.

Mathias: Het is het moment dat wij de muziek niet meer spelen, maar dat de muziek het overneemt, en wij ook onderdeel van het publiek worden.

[het valt even stil]

Mathias: Tja, wat kan ik zeggen… Het leven is magisch. Dat zijn mijn laatste woorden.

 

Dankjewel!

Meer informatie over N∆BOU en hun aankomende tour dates lees je hier.

© Alex Heuvink
© Alex Heuvink