Herinnering 
17 dec 2021

Adriaan Raemdonck, Galerie De Zwarte Panter

Mijn herinnering aan 40 jaar de Brakke Grond

In het kader van 40 jaar de Brakke Grond vragen we kunstenaars, publiek, (oud)medewerkers, partners en collega-instellingen om hun mooiste, leukste of meest onvergetelijke herinnering aan de Brakke Grond met ons te delen.

"Galerie De Zwarte Panter heeft van bij haar start in 1968 nauw samengewerkt met Nederland. Tal van Nederlandse kunstenaars hebben er geëxposeerd, onder meer André Dieteren, Tielke Engels, Alphons Freymuth, Jeroen Henneman, David Kouwenaar, Elly Nieman, Joost Nuissl, Rits Van Kooten, Frederique van Rijn, Ellie Vossen en Rikkert Zuiderveld. Met Ysbrant wordt al een halve eeuw samengewerkt. Voor inleidingen op vernissages, essays in monografieën en teksten in bibliofiele uitgaven hebben eminente Nederlandse auteurs gezorgd, onder anderen Remco Campert, Gerrit Kouwenaar, Jan Mulder en Lennaert Nijgh.

Uiteraard werd van bij de stichting van het Vlaams Cultureel Centrum de Brakke Grond door minister van cultuur Rika De Backer en de verdere uitbouw door de ministers Karel Poma, Patrick Dewael en opvolgers door De Zwarte Panter goed samengewerkt met het Centrum. Enkele voorbeelden ter illustratie.

Opvallend aan de jaren tachtig van vorige eeuw is dat er internationaal een hernieuwde belangstelling voor de schilderkunst ontstond, na de golf van conceptuele kunst en minimalisme. Zo was er in 1983 in de Brakke Grond de inmiddels legendarische expo van rasechte schilders. Peinture, peinture Zeven Vlaamse schilders Jan Cox, Maurice Wyckaert, Jan Burssens, Godfried Vervisch, Yvan Theys, Fred Bervoets en Philippe Vandenberg. Deze markante tentoonstelling werd overgenomen door het Markiezenhof te Bergen-op-Zoom en door de Warande te Turnhout. Met Jan Cox, die zijn jeugd in Nederland doorbracht, Jan Burssens en Yvan Theys was er een intense samenwerking met de galerie. Voor Fred Bervoets loopt die tot vandaag door. Bervoets was trouwens goed bevriend met Maurice Wyckaert, die hem te Parijs introduceerde bij Cobra-kunstenaars. En Phlippe Vandenberg was een bewonderaar van het oeuvre van Jan Cox.

Datzelfde jaar 1983 ontving de Brakke Grond zes Vlaamse galeries van hedendaagse kunst, waaronder Galerie De Zwarte Panter. Dit was een zeer gewaardeerd evenement.

In 1988 exposeerde Fred Bervoets individueel in de Brakke Grond onder de titel Cicatrice met schilderijen en gemengde technieken en dit in samenwerking met de Galerie De Zwarte Panter, waar de tentoonstelling eind 1987 te zien was. Deze expo rond littekens in de huid en in de mens bewees dat de schilderkunst nu volop was doorgebroken en Fred Bervoets inderdaad een pionier was in die heropbloei.

En er was ook in 1996 de expo met tekeningen en sculpturen van Wilfried Pas rond de monumenten die hij voor de literaire boegbeelden Willem Elsschot en Paul Van Ostaijen te Antwerpen gerealiseerd had. Deze tentoonstelling georganiseerd door de Brakke Grond – medewerkster Els Stubbe in samenwerking met De Zwarte Panter - kreeg de toepasselijke titel: Mo(nu)menten.

In die beginfase was er de uitstekende begeleiding door het Commissariaat-Generaal voor de Internationale Culturele Samenwerking (CGICS) onder leiding van Diane Verstraeten en Ernest Van Buynder. De directeur Walter Lerouge heeft met zijn aanstekelijk enthousiasme niet alleen de Vlaamse kunst geïntroduceerd, maar leerde de Vlaamse artiesten en kunstliefhebbers ook het “witteke” van Filliers kennen. Walter Lerouge heeft in 1984 in De Zwarte Panter de groepsexpo geopend van Fred Bervoets, de Oostenrijker Alfred Klinkan, Hans Bruyneel, Koen Liekens en Frans Van Roosmaelen en in 1989 de solotentoonstelling van Pjeroo Roobjee.

Het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond is belangrijk omdat het de voorbije vier decennia intens heeft meegewerkt aan de zo noodzakelijke internationale uitstraling van de kunst in Vlaanderen. Ik hoop dat het Cultuurhuis dit in de toekomst met verve kan blijven ontwikkelen."