In deze performance wordt één toeschouwer uitgenodigd om naar een verhaal te luisteren terwijl twee performers (waaronder ikzelf [Emi Kodama]) de toeschouwer zachtjes bewegen volgens een vooropgestelde choreografie. Je krijgt een blinddoek om en wordt gevraagd je over te geven aan de ervaring door je te ontspannen. Terwijl we je een verhaal vertellen, bewegen we je lichaam terwijl je staat, zit en ligt. Op die manier bewogen worden heeft iets dromerigs, omdat je spiergeheugen wordt geprikkeld en het een lichaam in je verbeelding oproept dat tegelijkertijd vreemd en vertrouwd aanvoelt.
Je belichaamt verschillende personages op een intieme en participatieve manier. Je drinkt wat thee, je krabt aan je neus. Deze performance suggereert transformatie, maar blijft vluchtig en bestaat alleen in je geest en lichaam. Ik wil dat je je op je gemak voelt – alles ontvouwt zich in de privacy van je innerlijke wereld.
In deze intieme ontmoeting betreed je de wereld van het verhaal via taal, je lichaam en je zintuigen. Je hebt het gevoel dat wij, de performers, je omhullen met onze fysieke aanwezigheid, onze stemmen en onze aanraking. Onze wederzijdse aanwezigheid benadrukt het heden en nodigt je uit om je te concentreren op de zintuiglijke ervaring.
