Dounia Mahammed

Twee bacteriën dwalen over een huid. Ze lezen de tekens die erin achterbleven en vertellen wat onderhuids plaatsvond.

En peau de pêche deelt een reeks gedachten, die samen een ritmisch gedicht vormen; een atypisch lied over doorstreept worden en jezelf doorstrepen, over het verdringen van opdringerige herinneringen. Over wissen wat was en wassen wat is. Over wat met iemand kan gebeuren als validistische, racistische, seksistische blikken en woorden woekeren in je onderhuidse.

Een speelse, kleurrijke, muzikale performance. Een intiem delen dat hoopt te helen, dat wil ont-wikkelen wat ingewikkeld werd. Een binnenwereld die meer en meer vertelt over de buitenwereld.

Titel en beeld

De titel, En peau de pêche, verwijst naar de huid, maar ook naar een trainingsbroek die een tijd populair was bij Noord Afrikaanse jongens in Frankrijk en België (en bij Dounia zelf).

Op de afbeelding is het woord Beurette doorgestreept, nadat de term zelf lang genoeg mensen doorstreepte. Deze term, die zowel racistische als seksistische connotaties heeft, werd lange tijd gebruikt om mensen uit te wissen. (Beur, of rebeu, is een racistische term in het Frans om in Europa geboren mensen aan te duiden wier ouders of grootouders immigranten uit de Maghreb zijn. De term voor een vrouwelijke beur is beurette en heeft een seksistische connotatie, in het bijzonder vanwege de fetisjering van Noord-Afrikaanse vrouwen. Jarenlang was de rassencategorie beurette in Frankrijk het populairst op pornosites.)