Stefanie Claes / Lucinda Ra

Aline Vervoort, de grootmoeder van Stefanie Claes, wordt tijdens de Tweede Wereldoorlog samen met haar ouders opgepakt in haar huis in Winksele. Een jaar lang verblijft ze in het Duitse vrouwenconcentratiekamp Ravensbrück. Ze overleeft die donkere maanden vol koude, honger en mishandeling, maar haar leven is voor altijd getekend door de gruwelijke oorlogsgebeurtenissen. Niets is ooit nog hetzelfde.

Als kind droomt Stefanie soms dat soldaten haar straat binnenvallen en dat ze moet vluchten. Maar het is pas op haar 16de dat ze echt beseft welk drama er zich in haar familie heeft afgespeeld en dat ze daarover gesprekken is beginnen voeren met haar grootmoeder en moeder. Gaandeweg wordt het duidelijk dat het oorlogsverleden van haar familie overal tussen, in, op en onder zit.

Met Mia Kermis ontwikkelde Stefanie haar bijzondere theatertaal: klein, ambachtelijk, persoonlijk en beeldend. Deze manier van vertellen zet zich verder om het verhaal van Aline Vervoort, en de echo doorheen de generaties, te theatraliseren. Als inspiratiebron voor ravensbrück baseert Stefanie zich - naast documentaires, historische naslagwerken en interviews met trauma-experten - op gesprekken met haar (groot)moeder en flarden uit persoonlijke brieven.

Ravensbrück is een woordloze en beeldende voorstelling voor volwassenen en (hun) kinderen vanaf 10 jaar, voor een beperkt publiek. Meer dan over de letterlijke betekenis van een oorlogstrauma, gaat Ravensbrück over hoe bepaalde gebeurtenissen een levenslang effect hebben in en op je leven. Drie generaties vrouwen staan centraal, want iedereen is een kind van iemand.