Oussama Tabti

Parlophones is een collectie van deurbellen die uitnodigt om de knoppen in te drukken en te luisteren naar de verhalen van degenen die in Brussel aankwamen en er hun thuis vonden. Het Brusselse stadsbeeld onthult een mengelmoes van talen, culturen en mensen. De ArtNouveau-gebouwen staan zij aan zij met grijze kantoorgebouwen, terwijl de beroemde politieke desorganisatie van het land haar evenbeeld kent in het chaotische, rafelige stratenplan van de hoofdstad. Ingezoomd geven deze straten nog een andere weerspiegeling van de wanorde van Brussel vrij: een bricolage van naamplaatjes en coördinaten, deurbellen die op en aan de muren van de stad zijn bevestigd en bengelen. De deurbellen markeren niet alleen de inwoners, maar verlenen deze laatsten ook een statuut binnen het Belgische sociale stelsel, een administratieve plaats - een adres - van waaruit ze kunnen deelnemen aan het sociale regime van het land. Achter elk van de bellen schuilt een intiem verhaal, een verhaal over hoe hun eigenaar het land heeft bereikt en het zich eigen heeft gemaakt – van vluchtelingen en migranten tot expats en verdwaalden.

Deze levens en stemmen komen samen in de geluidsinstallatie Parlophones. De geluidsinstallatie schetst een meer beladen beeld van de stad, waarin vluchtelingen, migranten, ontheemden, vondelingen en exoten niet langer buitenstaanders zijn die naar binnen kijken, maar centrale hoofdpersonen in het schrijven van een globale cultuur en bewustzijn. De audio-installatie verbeeldt op deze manier een intiem dagboek met verhalen over nomadisme, vertrek en aankomst, thuis, familie en het alledaagse.

In Sweet Home vertellen arbeidsimmigranten uit de Maghreb (Marokko, Algarije en Tunesië) over hun aankomst in Frankrijk gedurende ‘Les Trentes Glorieuses. Dit is de periode tussen 1945 en 1973 waarin Frankrijk, en veel andere Europese landen, een enorme economische groei doormaakten. De ‘Chibanis’ zoals deze immigranten nu worden genoemd, tekenen de dichtbevolkte en onhygiënische leefomstandigheden waarin ze hun bestaan in Frankrijk moesten opbouwen. In de installatie zie je de tekenende handen van de mannen die inmiddels op leeftijd zijn in een installatie die doet denken aan het werk waarvoor ze veelal naar Frankrijk kwamen, de bouw. 

Oussama Tabti, geboren in 1988 in Algerije, is beeldend kunstenaar en leeft en werkt in Brussel. Hij studeerde af aan de School voor Schone Kunsten van Algiers in 2012, aan de Kunstschool van Aix-en-Provence in 2017 en aan het HISK (Hoger Instituut voor Schone Kunsten) in Gent in 2020. Zijn werk stelt een hermetische geopolitiek in vraag, bestaande uit gesloten grenzen en culturen die zich op zichzelf richten. Op zijn manier stelt Tabti de complexiteit vast van het bewegen in een wereld die weliswaar geglobaliseerd is, maar ook achterdochtig, bang voor de 'vreemdeling' en voor verschil.

Zijn werk werd tentoongesteld tijdens festivals, in musea en galeries waaronder de Biënnale van Dakar, Salon de Montrouge, Centrale voor hedendaagse kunst in Brussel, Museum voor Hedendaagse Kunst van Bordeaux, Museo Riso in Palermo, Kunstraum Kreuzberg in Berlijn en het maakt deel uit van verschillende collecties zoals het Museum voor Hedendaagse Kunst van Barcelona MACBA, Centre National des Arts Plastique CNAP, M HKA Museum voor Hedendaagse Kunst van Antwerpen.