In Matisklo zoekt Bosse Provoost met vijf andere theatermakers naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare aan de hand van gedichten van Paul Celan, kostuums die een mens opslokken en hoopjes bezielde materie.
In Matisklo zoekt Bosse Provoost met vijf andere theatermakers naar de limieten van het uitspreekbare en afbeeldbare aan de hand van gedichten van Paul Celan, kostuums die een mens opslokken en hoopjes bezielde materie.
Op de scène passeren ambigue en in zichzelf gekeerde ‘figuren’. Welke spreidsprongen aan betekenis en verbeelding ontstaan er wanneer deze figuren en de gedichten van Paul Celan elkaar ontmoeten?
Celan gaat als overlever van de Holocaust moreel en talig tot het uiterste. Zijn poëzie reikt naar wat zich 'voorbij' de taal bevindt: een wereld lang voor of ver voorbij de mensen, een spreken vanuit het eigen dood-zijn. Ieder woord is als een steen die opgepakt en vanuit meerdere richtingen bekeken kan worden.
boven de grauwzwarte kaalslag.
Een boom-
hoge gedachte
grijpt de lichtklank: er zijn
nog liederen te zingen, voorbij
de mensen.
- P.Celan, Ademkeer
Matisklo maakt deel uit van P.U.L.S.: Project for Upcoming artists for the Large Stage, het talentenpodium van Toneelhuis Antwerpen.
Deze voorstelling is onderdeel van de We Are Public-selectie