Kan een computerspel dienst doen als een veilige context voor mentale introspectie? Is er een manier om in de virtuele wereld gebeurtenissen en herinneringen een plaats te geven?
Plum Road Tea Dream_The Performance is een theatervoorstelling waarin het publiek twee performers volgt die zich onderdompelen in een videogame. Deze virtuele gamewereld werd door Samuel Baidoo ontworpen als een ruimte voor nieuwe rouwrituelen, om herinneringen op te slaan en te kunnen reflecteren vanuit hun identiteit als persoon van kleur en queer artiest.
Deze hybride ervaring combineert theater, gaming en rituelen. Door de performatieve mogelijkheden van livestreaming ontdekken de twee performers voor de ogen van het publiek de intieme gevoels- en ervaringswereld van het personage S. Het publiek wordt meegezogen in een filmische ervaring die theatraal wordt omdat het streamen zich in real time op de scène afspeelt. Zo ontstaat op het toneel een populaire dynamiek binnen de online gamewereld: een community die als publiek toekijkt hoe een speler voor het eerst een game ontdekt.
Eén van de performers neemt de rol van gids op zich. De andere persoon is een gast die de game voor het eerst speelt. Hun ontmoeting op het podium is zowel authentiek als performatief. Terwijl de game op een groot scherm op het podium wordt geprojecteerd, is het publiek getuige van de reacties van de performers. De gids navigeert de reis en neemt de virtuele wereld als uitgangspunt voor een maatschappelijk en persoonlijk gesprek met de gast.
Plum Road Tea Dream_The Performance biedt via ontmoeting, herkenning en verbeelding een gelaagd verhaal dat fictie en realiteit combineert. Het is een meeslepende ervaring die uitnodigt en aanzet tot empathie. Na de voorstelling kan het publiek de maquettes, schetsen en objecten ontdekken die aan de basis liggen van de virtuele creaties. Online ontmoet offline. Er ontstaat een (expo)ruimte om na te praten.
