Simon Halsberghe licht een stukje van de sluier op van wat het betekent om een relatie te voelen met een instrument. Gebruikmakend van het paradigma van experiment als verkenning, zal hij dit tonen met behulp van twee instrumenten waarmee hij zelf een persoonlijke connectie voelt, in het bijzijn van publiek.
Hoe wek je gevoelens op uit enkel elektronische geluiden en hoe druk je je eigen gevoel uit met modulaire synthesizers.
De basis van Simon zijn artistieke processen ligt in zijn liefde voor kennis. Tijdens zijn studio sessie zal hij hierover vertellen in iets wat tussen een liefdesverklaring en een technische uitleg in zal hangen.
Onderwerpen die aan bod komen zijn: auto-poëtische geluidsontwikkeling (hoe maak je geluiden met de octatrack zonder gebruik van bestaande samples) en auto-poëtische subharmonische compositie (hoe kun je op magische wijze harmonie krijgen uit een modulaire "piepjesmachine").