Wanneer je in een willekeurig woordenboek het woord ‘stilte’ opzoekt krijg je doorgaans een definitie die neerkomt op ”de afwezigheid van geluid”. Omgekeerd heeft niemand het over ‘ontbreken van stilte’ als geluid moet worden uitgelegd. Geluid is de norm in onze levens. Stiltemuseum zet juist de stilte op een sokkel.
Maker Sanne Vanderbruggen maakte door de jaren heen geluidsopnames van verschillende soorten stiltes die ze hoorde. Een station tijdens een treinstaking, een kapel in een ziekenhuis, een duinpan, de stilte in Amsterdam na de uitschakeling van Ajax in de Champions League, een club tijdens lockdown. Deze verzameling wordt nu samengebald, geëxposeerd, beschreven en verbeeld in het Stiltemuseum, een tijdelijk museum in het theater.
Stiltemuseum is een ode aan de stilte in al haar verschijningsvormen. Evenals een ode aan de onuitputtelijke, soms maniacale, aandoenlijke maar vooral onmogelijke queeste van de mens om stiltes te vatten. Om de stilte te horen.
