Time It Takes balanceert tussen een installatie en een performance. Het is een voortzetting van Jaczewska's zoektocht naar manieren om de tijd die niet gebonden is aan één specifiek moment, vast te leggen en een gedaante te geven.
Met Time It Takes zoekt ze naar de continuïteit en duur van haar eigen lichaam. Door zich te richten op het fysieke gewicht verkent ze verschillende manieren om te aarden. Kan ze de zwaartekracht (opnieuw) in haar lichaam laten komen – al is het maar voor even – om zo de snelheid van de voortschrijdende tijd te weerstaan? Zo is de hamvraag achter Time It takes die van filosoof Byung Chul-Han: "Wat zal het tempo van de toekomst zijn? […] Zal de mens, na een korte periode van zoemen, terugkeren naar de aarde als wandelaar?”
Na haar vorige performances GREY (2017) en Meanwhile (2018), blijft ze zoeken naar tijd die niet gefragmenteerd is door een veelheid aan kortstondige en levendige gebeurtenissen, maar naar tijd die in stilte verder stroomt. Tijd die andere ritmes laat zien dan die van een productiegericht regime.
