Tibaldus speelt Het Huwelijk (1947) als een vervolg op Yvonne, Prinses van Bourgondië (Witold Gombrowicz) en laat de voorstellingen onderling overlopen, botsen en resoneren.
In Yvonne kwam de Prins in opstand tegen het Hof door te trouwen met de afstotelijke Yvonne. De revolte mislukte, de bruid overleefde het niet. In Het Huwelijk gaat de Prins een stap verder in zijn rebellie. Hij wil de regerende macht, de heersende ‘Vorm’ onttronen door zelf Koning te worden. Terwijl de Prins door een huwelijk zijn positie wil bestendigen in het paleis, breekt buiten de paleismuren een oorlog uit waarvan niemand zeker weet of hij wel echt bestaat. Tibaldus versterkt de muzikaliteit van het stuk door Gombrowicz’ tekstmotieven te verbinden aan melodieën uit de Vlaamse Polyfonie.
En wat doet het ertoe dat ieder voor zich nuchter, verstandig en evenwichtig is, als wij allemaal samen één reusachtige gek zijn die razend om zich heen slaat, brult, schopt en trapt en blindelings vooruit stormt.
DE PRINS Het schijnt dat de oorlog is uitgebroken.
WLADZIO Het schijnt zo.
DE PRINS Maar je bent er niet zeker van?
WLADZIO Ach, waar kun je zeker van zijn? Weet je, Hendrik, het is net of je hier niemand kunt geloven... Alles is in zekere zin verzonnen, vals.
uit Witold Gombrowicz, Het Huwelijk
