In navolging van aanhoudende oproepen van Palestijnse kunstenaars en de Palestijnse samenleving, stellen wij een culturele boycot in van de Israëlische staat en van alle Israëlische instellingen en bedrijven. Uitgezonderd zijn organisaties die niet medeplichtig zijn aan schendingen van het internationaal recht en zich ondubbelzinnig hebben uitgesproken tegen de genocide, de juridisch illegaal verklaarde bezetting en de apartheid. De boycot is expliciet niet gericht op individuen of hun afkomst, dus ook niet op Joden, of op Israëli’s als zodanig, maar op de medeplichtigheid van Israëlische instellingen en bedrijven aan de mensenrechtenschendingen jegens de Palestijnen.

Als cultuurhuis willen we onze maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen en ons uitspreken. Het is de rol van kunst om midden in de samenleving te staan, om maatschappijkritiek te durven geven, om juist wel te spreken als anderen het zwijgen krijgen opgelegd en mensenrechten drastisch overschreden worden. Laat ons niet moreel afgestompt geraken en laat deze gruwel niet het nieuwe normaal zijn.

Een culturele boycot zal niet voldoende zijn om de genocide en de bezetting te stoppen. We vragen, in navolging van reeds bestaande oproepen van Palestijnen, daarom ook aan de sportsector, de academische wereld, de economische sector en de politiek om de banden te verbreken. Alleen samen kunnen we Israël dwingen zich te houden aan het internationaal recht. Deze boycot is geen lichtvaardige beslissing. De cultuursector is gebouwd op de overtuiging dat artistieke uitwisseling de wereld beter maakt of op z'n minst geen kwaad aanricht. Er kan echter geen sprake zijn van business as usual: er moet een einde komen aan de straffeloosheid.