Op 1 januari 2023 nemen ze afscheid van eetcafé de Brakke Grond, Trea Koopal en Benita Croese.  Na jaren lief en leed te hebben gedeeld, besloten de twee café-eigenaren hun leven over een andere boeg te gooien. We spreken hen nog eenmaal uitgebreid over hun begintijd en hun mooiste herinneringen. “Het is wel moeilijk om ons kind los te laten, maar na een tijd zal dat wel slijten”. 

Ze werkten samen bij De Waag. Benita was daar bedrijfsleider en voor Trea was het een bijbaan naast haar studie. Ze vonden elkaar zo aardig dat ze besloten samen iets te beginnen. Ze dachten in eerste instantie aan een lunchroom, met verse gezonde sapjes. Maar plots kregen ze op een vrijdagmiddag een telefoontje van de toenmalige zakelijk leider van de Brakke Grond, Maarten Lammers, of ze het eetcafé van de Brakke Grond niet per direct konden overnemen. ‘Hij had via via gehoord dat wij iets wilden beginnen, en hij had snel iemand nodig. We hadden alleen het weekend om erover na te denken, de maandag erop zouden we gelijk moeten beginnen.’ 

En zo geschiedde. De vriend van Trea ging met twee vrienden de keuken in. Het eerste grote project stond die week namelijk voor de deur, Sonic Soiree, een avond popmuziek en totaal uitverkocht. “We wisten nauwelijks de verschillende biertjes uit elkaar te houden, maar we gingen gewoon, de eerste maanden met knikkende knieën, soms tot 3 uur in de nacht. Maar na een half jaar was er team en konden we wat gas terugnemen.

De eerste jaren waren best pittig. “We wilden het graag heel goed doen, het was hollen of stilstaan”. Zo waren de openingen van de expo’s in die tijd grote evenementen. Of later projecten zoals Bring Your Own Beamer waar je met je eigen beamer een plek in de straat mocht zoeken om je werk te projecteren en de openluchtfilm of de Vlaamse Kermis. “We hebben toen heel veel frietzakjes en bier buiten geserveerd.”

Geen dag is hetzelfde en dat maakt het zo bijzonder. De ene dag maken we 500 broodjes voor gasten, de andere dag is er weer een opening, een bijeenkomst, een festival of een expositie. Maar er komen natuurlijk ook gewone bezoekers. “De straat is met ons meeveranderd, niet alleen het uiterlijk van De Nes, ook de gasten die we mogen ontvangen.” In de eerste tijd waren er voornamelijk mensen uit de straat en bezoekers van de Brakke Grond. Het café was dan ook leeg nadat de voorstelling was begonnen. “Nu hebben we ook echt eigen klanten, die alleen voor het café komen, een mooie mix. We willen vooral juist niet de verborgen parel van Amsterdam zijn, zoals we ooit door de stadspromotie zijn genoemd.” 

De laatste jaren is er steeds een goede samenwerking geweest met het huidige team. “We zijn het Cultuurhuis erg dankbaar voor de fijne samenwerking en dat we altijd zoveel vertrouwen hebben gekregen. Tijdens de zware corona periode heeft het Cultuurhuis enorm met ons meegedacht en ons op allerlei manieren ondersteund, dat was uniek. We gunnen elkaar veel en het is daarom altijd goed gegaan.”

Wat ze vooral gaan missen is het mooie van die combinatie van het commerciële met het culturele, dat is zo bijzonder. Al die samenwerkingen en die verschillende partijen met als hoogtepunt het 40-jarig bestaan vorig jaar. “Daar hebben we echt zelf ook enorm van genoten”.

Trea en Benita gaan die huidige dynamiek enorm missen, maar na zoveel jaar willen ze toch graag nog iets anders doen. Zo is Trea bezig met haar minicamping in Drente en is Benita begonnen aan een opleiding in de haptonomie. Of ze nog een keer langs willen komen? “Zeker wel, maar wel pas na een tijdje. Het is toch best lastig om je kind achter te laten, dat moet eerst een beetje slijten.”