Het werk van Alice Dooreman is een zoektocht naar connectie en liefde. Het is een verkenning van jeugd, vriendschap, intimiteit en de rommelige schoonheid van het leven. Haar fascinatie voor het mens-zijn bracht haar ertoe om momenten van verwondering in eenvoudige ontmoetingen vast te leggen. Het centrale werk in deze installatie is Aphrodite after all, één van haar meest recente creaties. Wat begon als een onderzoek naar de mythische godin, groeide uit tot een bredere reflectie op de liefde. Ze beschreef het project als volgt: "Dit werk is zoals de liefde: wanordelijk en zonder logica, niet altijd waarheidsgetrouw."