© © Cassander Eeftinck Schattenkerk
Kasper De Vos (1988) toont in zijn eerste Nederlandse solotentoonstelling A rolling stone gathers no moss een bijzonder ontwikkeld sculpturaal oeuvre in Vlaams cultuurhuis de Brakke Grond.
Zijn sculpturen stralen een prikkelende eigenheid uit: ze nodigen je uit langer te kijken, verbanden te leggen en bestaande materiële conventies los te laten. Gebruikte restmaterialen verliezen hun traditionele functie en een nieuwe kleurrijke realiteit ontplooit zich.
Kaspers werk staat in het verlengde van een traditie in beeldhouwkunst waarin hij de figuratieve modus operandi uitdaagt. Grote gebouwen, zoals kerken en monumenten vormen een belangrijk ideeëngoed voor Kasper. Een inspirationele houvast die naadloos overvloeit in een verlangen de fysieke werkelijkheid te verkleinen. Men herkent de monumentaliteit waarnaar gerefereerd wordt maar er is geen direct verband te vinden tussen bestaande gebouwen en de sculpturen. Zijn nieuwe werk toont enerzijds die contradictorische proporties, anderzijds benadrukken zijn creaties de waarachtigheid van het originele object.
Een ander terugkerend thema in het werk van Kasper is voedsel. De kunstenaar omschrijft zijn fascinatie als volgt: “Voedsel is natuur, eten is leven, koken is cultuur, cultuur wordt industrieel, voedsel wordt industrieel, industrie wordt cultuur, de natuur verdwijnt maar voedsel overleeft.” Zo onderzoekt hij de traditionele Belgische eetcultuur op een ontwapenende wijze: Kasper verheft de aloude Belgische frituur tot een romantische ondergaande zon in het videowerk Belgium Sunset (2017) en hij verandert de gehaktbal in een object dat hij met zorg op een zachte ondergrond laat rusten (Cerameat Lover, 2016).
De tentoonstelling werd gecureerd door Fleur van Muiswinkel. Met dank aan het Mondriaan Fonds
